Vertaling
Lesbos
Beste lezer,
Ik ben 25 jaar en kom uit Syrië.
Ik ben in 2012 gevlucht vanwege oorlog, slechte omstandigheden en bedreiging met moord door Islamitische groepen. Het was: of je pakt een wapen, of je gaat dood.
In mijn land is het heel gevaarlijk. Je weet ‘s avonds nooit of militaire vliegtuigen je huis plat bombarderen en of je ‘s ochtends nog wakker wordt.
In 2018 is mijn vader overleden door een bombardement. Ik was daar niet bij omdat ik gevlucht was om voor mijn moeder en broertjes te zorgen. Ik kon niet naar mijn moeder toe om haar te steunen in die tragedie. En sindsdien voel ik me gestresst en mentaal slecht. Ik lijd aan angsten voor alle mensen om me heen. Ik geef mezelf de schuld van de dood van mijn vader omdat ik er niet bij was toen het gebeurde. Ik was aan het werken in Turkije. Ik verdiende daar een klein beetje geld dat ik naar mijn moeder stuurde om eten van te kopen.
Mijn baas in Turkije wist dat ik afhankelijk van hem was en heeft me uitgebuit. Ik werd slecht betaald en slecht behandeld. Later ben ik ontslagen, dus had ik geen geld meer om van te leven in Turkije. Iemand heeft mij toen geholpen door geld in te zamelen voor mijn vertrek naar Europa. Ik had het idee dat ik in Europa een goed leven zou krijgen en geld zou kunnen verdienen. Genoeg om naar mijn moeder en broers te sturen. Ik heb meerdere pogingen gedaan om naar Griekenland te varen, ik ben een paar keer bijna verdronken, maar gelukkig leef ik nog.
Vanaf het moment dat ik aankwam heb ik het gevoel dat de plek een ‘jungle’ is. Ik slaap in een akker. Het is heel vies. Ik heb geen geld. Mijn telefoon is gestolen. Ik heb niks om naar mama te sturen.
Ik ben mijn leven kwijtgeraakt door de oorlog, en hier zijn de omstandigheden voor een jonge man heel hard.
De Grieken zijn racistisch en ze houden niet van asielzoekers.
Maar ze laten ons toch niet vrij om weg te gaan. Wij worden gedwongen hier te blijven op deze plek vol ongedierte en ziektes. Ik lijd honger en dorst en er is gebrek aan medicijnen.
Ik lijd kou want er zijn geen kleren en dekens en geld om warme spullen te kopen heb ik niet. Het is bijna winter, straks gaat het regenen, dus mensen gaan hier straks dood van de kou.
Ik hoopte dat ik naar een vredig land ging, niet naar een land dat gevaarlijk is voor mensen op de vlucht voor oorlog.
Mijn verwachting van Europese mensen was dat ze goed en humaan zouden zijn. Maar nu weet ik niet wat mijn toekomst zal zijn, de omstandigheden worden slechter en slechter en ik vertrouw niemand meer.
Kenmerken: Arabisch, Lesbos
English below
Wat vreselijk! Ik hoop dat je gauw weg mag. En ik zou je willen helpen, maar het enige dat ik kan doen is vluchtelingen in mijn eigen land helpen. Heel veel sterkte! Annemarie
__________
How terrible! I hope you can leave soon from there. And I would like to help you, but all I can do is to help refugees in the Netherlands. I wish you all the best! Annemarie
Dear young Syrian man,
I hope your situation will improve very soon. It must be very hard for you. I am so sorry how Europe treats people who fled from war. It makes me feel ashamed to be a European. I can do very little, i just want to let you know I wish you all the best. I hope you can keep believing that things will be better for you in the future. We try to convince our government to make changes and let refugees come over to our safe country, Holland.
Please don’t blame yourself for anything. You cannot help the situation you are in, nor the death of your father nor the war or the fact you are not able to help your mother. Change will come. Keep believing. Don’t give up hope.
Warm regards,
Siska
Dear young man,
I thank you for your letter and sharing your though story with us. Your circumstances sound really depressing to me! I wish you experience hope and strength however, to carry on. I hope for you that your situation will improve.
Greetings,