Vertaling
Gegroet en eerbied aan geachte lezer!
Ondergeschrevene M.H. ingezetene van Afghanistan en geboren in
1987 ben met gezinsleden, zoon van anderhalf en vrouw, voor een duur
van 9 maanden al verblijvende op het eiland Samos in Griekenland. De
twaalfde maand van vorig jaar arriveerden wij hier. Op een koude en
akelige nacht kwamen wij op Samos aan. Na aankomst heeft men ons
24 uur binnen het kamp op een wrede manier, met onze natte kleding met
kinderen en kleuters die allen ziek waren geworden van de kou, dorstig
en hongerig opgesloten. Zelfs een druppel water ontzegden ze ons.
Uiteindelijk lieten ze ons na 24 uur vrij. Het regende hard. Het weer
was genadeloos koud. Elk van ons hebben ze ergens naartoe gebracht.
Daar begonnen de problemen. Het beeld dat ik van Europa en Europese
mensen in mijn hoofd had is het omgekeerde van wat hier bestaat. Ik
wil enkele punten uitlichten van de realiteit die hier plaats heeft,
misschien dat ik hiermee degenen kan helpen die met de gedachte
rondlopen dat alles hier goed gaat, opdat er oren zijn die de omstandigheden van de migranten verzand in de hel van Samos horen.
- Gebrek aan medische faciliteiten en doctors: Hier houdt slechts één
dokter vijf dagen in de week en elke dag voor 4,5 uur dienst. Voor het
6000 koppen grote kamp van wie de meeste vanwege vervuiling en
gebrek aan ruimte en faciliteiten ziek worden, kan één dokter niets
betekenen. Dat wil zeggen, hij kan niet meer dan 10 mensen per dag zien. In
essentie lukt het niemand echt geneeskundige behandeling te krijgen.
Uit radeloosheid verdragen wij maar de pijn. Of we bezoeken privé dokters.
- Ontbreken van woonruimte. Meer dan 70% van de migranten leven in
tenten buiten het kamp, daaronder zelfs gezinnen met kleine kinderen.
Binnen het kamp waar er plek is voor één gezin, wonen er vier tot
vijf.
Ikzelf woon met mijn gezin op een kleine kamer zonder dak. Deze staat
binnen een grote tent waar we samen met nog twee gezinnen, in totaal
15 mensen, leven. Met slapen kunnen wij niet eens onze benen strekken.
Alle buren hebben vergelijkbare situaties. ’s Winters hebben we last
van kou en in de zomer van warmte. ’s Nachts houdt iemand wacht tegen
muizen. De ratten hier zijn afschuwelijk; er zijn er duizenden van. In
elke richting die je kijkt zijn er tientallen te zien. Zelf was ik
getuige van muizen aanvallen, die ’s nachts aan handen en voeten van
- kwamen knagen en diepe ontstekende wonden achterlieten.
Er is hier geen enkele onderwijsvoorziening voor vluchtelingen.
Kinderen, klein en groot hebben op geen enkele wijze toegang tot
onderwijs. Filmen en fotograferen is verboden. Politiemensen gedragen
zich gewelddadig, neerbuigend en beledigend. Op mensen inslaan is een
favoriete bezigheid van de politie. Ontbrekende hygiëne en voorzieningen voor ontlasting, voor onderwijs. Aanwezigheid van
ziekten, en het allerbelangrijkst uitzichtloosheid en het hier vastzitten, zijn enkele van de problemen waarvan ik een aantal puntjes
uitlicht. Dringend verzoek ik voorstanders van rechten van de mens en
vluchtelingen enige aandacht aan onze zaak te schenken. Wij behoeven
jullie hulp. Opdat we op een dag een wereld meemaken van vrede en
welbehagen.
Hoogachtend, M.H.
beth
Dear MH,
Wat a difficult life you have in Europe.
I don’t know what picture you had from Europe but you came in extreme situations… There are too many refugees coming to the camps in a short time.
And there are few volonteers. I am very sorry.
It’s terrible you have to sleep with rats around you. I can’t imagine how that must be.
Last week we collected a lot of warm jackets and shoes and send it to the camps in Greece. I hope you get some warm clothes also.
I hope and pray you can stay strong for your family, and that you can leave the camp soon .And you can live in a safe place somewhere.
Dear regards
Beth