0310

Vertaling

Geachte lezer,

 

Mijn naam is M, ik ben 25 jaar en ik kom uit Senegal. Ik ben in Griekenland sinds 9 maanden. Ik leef in het kamp op Samos. Ik leef alleen. Mijn gezin is terug naar Senegal, mijn vrouw en zoon.

Het kamp is een ramp, het is onmenselijk. Ik wil weg uit dit kamp. Ik zou zelfs tot Athene kunnen zwemmen als het mogelijk was.

Mijn vrouw en mijn zoon eten niet. Ze rekenen op mij om geld naar hun te sturen maar ik kan niet omdat ik niet werk.

Sinds ik hier ben weet ik niet hoe ze leven in Senegal.

Ik eet niet. De hoeveelheid eten is zeer gering en we missen drinkwater. Elke dag heeft elke persoon recht op slechts 1 liter water. Soms drinken we water uit de kraan maar dat is geen drinkbaar water, dat dient alleen maar om onze kleren te wassen. Om eten te halen is er maar 1 vrouw die de tickets controleert van 4000 tot 5000 mensen. Voor het ontbijt moet je al om 5 uur in de ochtend komen om een enkel ticket te bemachtigen. Het uitdelen begint om 8 uur. Maar men moet tot 11/11.30 uur wachten om het eten te krijgen. Het gaat ook zo voor de lunch en het avondeten. We hebben geen tijd meer over om andere dingen te doen. We offeren onze maaltijden op om les te kunnen krijgen.

Ik slaap niet, er zijn ratten en slangen. We zijn hier gekomen om een normaal leven te leiden. Wij hebben ons land verlaten en wij hebben veel geleden maar in Griekenland slaat het nergens op. Andere Europese landen doen niet zoals in Griekenland. Ik wil weg uit het kamp om te gaan werken, in een ander land. Ik werk in de bouw als timmerman. We zijn allemaal teleurgesteld, allemaal hopeloos.

Waar is de flessenpost gevonden