Vertaling
Saied, 22 years, Country: Afghanistan , Since 6 months in Moria camp
In the name of God,
Greetings, I am an Afghan refugee that lives in Moria Camp. The life conditions here are very hard and painful, even for just a day. I lived in Iran before I came to Europe. The life in Iran was also very hard, because Afghans aren’t viewed as good. Because of this I married my Cousin that I could have a better life. In the 3 years we were married she lost her patience and I decided to leave the country without my wife and her family, just with my aunt. And now I am stuck here in this refugee camp. I can not get out of this camp and no one here can give me answers about my situation because I am alone.
Lovely people reading my letter,
I hope there is someone there to listen to us. God knows we did not come here for fun. I do not want pity, I want people to know my aim to come to Europe was just to reach my family and to live in peace. I came here for my 17 year old wife. She cries. Their family took the necessary steps, but here in the Refugee camp no one has answers for me.
What is our fault, that we are Afghan and were forced to flee from our home. I write this letter that the UN helps us soon. I hope human rights friendly people start looking after this situation.
Saied, 22 jaar, Land: Afghanistan, Sinds 6 maanden in kamp Moria
In de naam van God,
Groeten, ik ben een Afghaanse vluchteling die in Moria Camp woont. De levensomstandigheden hier zijn erg hard en pijnlijk, zelfs voor slechts een dag. Ik woonde in Iran voordat ik naar Europa kwam. Het leven in Iran was ook erg moeilijk, omdat Afghanen niet als goed worden beschouwd. Hierdoor trouwde ik met mijn nicht dat ik een beter leven kon hebben. In de 3 jaar dat we getrouwd waren verloor ze haar geduld en ik besloot het land te verlaten zonder mijn vrouw en haar familie, alleen met mijn tante. En nu zit ik hier vast in dit vluchtelingenkamp. Ik kan dit kamp niet verlaten en niemand hier kan mij antwoorden geven over mijn situatie omdat ik alleen ben.
Lieve mensen die mijn brief lezen,
Ik hoop dat er iemand is die naar ons luistert. God weet dat we hier niet voor de lol zijn gekomen. Ik wil geen medelijden, ik wil dat mensen weten dat mijn doel om naar Europa te komen alleen was om mijn familie te bereiken en in vrede te leven. Ik kwam hier voor mijn 17-jarige vrouw. Ze huilt. Hun familie heeft de nodige stappen gezet, maar hier in het vluchtelingenkamp heeft niemand antwoorden voor mij.
Wat is onze schuld, dat we Afghaans zijn en gedwongen zijn ons huis te ontvluchten. Ik schrijf deze brief dat de VN ons snel helpt. Ik hoop dat mensenrechtenvriendelijke mensen deze situatie gaan verzorgen.
Kenmerken: Farsi, Lesbos
Dear boy from Afghanistan,
I am sorry that you do not get answers and that you have to wait so long. I don’t know if the UN is going to do something. Also the European union does not seem to take any steps to resolve the problems you have. There are people who want to influence the EU and enforce human asylum policies. We have to hope that this will happen soon. I imagine what your situation is like, and that must be terrible. Nobody listening to you. No prospect of a quick reunification with your wife. Yet you must try keep hope and trust that everything will turn out fine. I wish I could promise you it was tomorrow or rather yesterday, but unfortunately you have to wait patiently in these terrible circumstances. I hope you can handle it. I’m sure you can do it. It is not your fault…It is the unfair system.
You are being thought of here, I hope and pray that everything will soon turn to good. hold on!
Gemma