0182

In naam van God

Ondergetekende is M. zoon van G. met drie kinderen en mijn echtgenote en 36 jaar oud.

Wij zijn sinds twee maanden en twintig dagen in Griekenland in het kamp op het eiland Samos.

De leefomstandigheden in het kamp zijn erg zwaar en moeilijk, In elk aspect, vervuiling, insecten… douches hebben warm water noch worden ze schoongemaakt. We baden telkens in angst voor ziek worden.

We leven in een tent in de jungle, ‘s nachts vatten we nauwelijks slaap uit angst voor ratten en reptielen. Vaker zit ik te waken, of mijn echtgenote. Ikzelf heb astma. Mijn zoon heeft het ook. Mijn dochter heel keelpijn. We kunnen nergens heen voor haar amandelen.

Wat betreft het eten, men deelt eens in de week kip uit. Wie dit leest nodig ik dringend uit dit te komen proeven en raden hoeveel deze over zijn houdbaarheidsdatum is. Mijn kinderen eten er niet van. Het is gewoon oneetbaar Werkelijk, geen gevangenis kan zijn zoals het hier is.

In Godsnaam waarom overkomt dit ons? Onze medicijnen, van mij, mijn zoon en dochter kosten 100 euro per maand. 190 euro houden we over voor vijf mensen. Het is niet voor te stellen hoe we hiervan moeten leven.

Mocht er een dag eten overblijven voor de volgende dag, komen de ratten erop af. Ze hebben mij twee keer, mijn vrouw eens en mijn dochter ook eens gebeten. We zijn bang geen vaccinatie te hebben.

Wat is de bedoeling met ons? 

Wij waren en zijn nog steeds echt een verloren generatie.