0351

Vertaling

Ik ben H.en ik lijd met mijn gezin al bijna twee jaar een nutteloos bestaan, in Griekenland. Ik heb van 2000 tot 2012 in Nederland gewoond, maar ben terug gegaan naar Afghanistan om mijn familie te zoeken. Ik kon alleen mijn zus nog vinden, de anderen waren al overleden. 

Van deze twee jaar dat we in Griekenland zijn, hebben we acht maanden in een kamp gezeten, met vijf gezinnen van vier personen in een tent die net groot genoeg was voor 15 mensen. Daarna hebben ze ons naar een ander kamp gebracht, voor twee maanden. Dit kamp had zelfs geen medewerkers, daar werd alleen elke dag drie keer eten gegeven. Er was geen sprake van hygiëne en ook geen veiligheid. Elke nacht vechtpartijen. 

Nu zijn we wel in een huis met een aantal gezinnen. Ze hebben meerdere gezinnen tegelijk in huizen geplaatst waar eigenlijk net een gezin in kan wonen. 

We hebben al anderhalf jaar geleden het interview gedaan maar tot nu toe geen reactie op gehad. Mijn vrouw is ziek. Ze heeft diabetes en ook geestelijk is ze onwel. Er is geen aandacht voor.  De huisarts heeft hartstoornissen bij mijn dochter geconstateerd. Maar al twee maanden krijgen we geen afspraken bij een dokter. 

Er is geen aandacht voor de immigranten, niet voor legale en evenmin voor illegalen. De statushouders hebben alleen een dak boven hun hoofd. Als iemand hier een verblijfsvergunning krijgt, moet die binnen zes maanden het huis verlaten en ook zijn geldpas wordt gedeactiveerd. Een vluchteling wordt hier slecht behandeld, soms wordt die niet eens opgemerkt. En als je hier iets van zegt, krijg je te horen dat je naar je eigen land moet gaan, want de voorrang is voor eigen mensen.