0840

Vertaling

[De Farsi tekst op de eerste pagina is zo goed als onleesbaar. Pagina
twee begint zo:]

Altijd droomde ik van een land waar mensen geboren worden die niet hoefden te vluchten voor oorlog, vermoord te worden, vernederd te
worden, of elkaar te verliezen.

De weg die we namen voor onze vlucht was zeer moeilijk en vol vernedering. Op zoek naar veiligheid en raakten we op deze weg veel dierbaren kwijt. We spenderden vele nachten in de kou, in regen en sneeuw, hongerig, om hier [in dit Griekse kamp] aan te kunnen komen.
Hoe vaak werden onze vrouwen en dochters op deze weg lastig gevallen,
hoeveel kleine kinderen raakten we kwijt? Hoeveel dierbaren raakten we
nog op zee kwijt? Maar in welk land we ook aan kwamen, ze behandelden ons
respectloos. Het zal zijn omdat ons land haar burgers nooit heeft bijgestaan. Waarom zouden wij anders ons leven op het spel zetten en
door zoveel ellende heen gaan? Wij willen slechts een leven met enige veiligheid en vrede voor onze gezinnen; dat we gerekend worden tot de mensen, zonder discriminatie en vernedering. Als wij niet erkend worden als vluchteling, wat hebben wij dan nog als toekomst, na al
deze ontbering? Help ons a.u.b.. Voor een beter en veiliger leven en om vrij te zijn van de angst om dierbaren te verliezen.