Vertaling
Ondergetekende H. J. is samen met gezin al twee jaar zonder
uitsluitsel en vooruitzicht in Griekenland. Van 2000 tot 2012 woonde
ik in Nederland. Om mijn familieleden terug te vinden bezocht ik
Afghanistan. Op mijn zus na bleek iedereen overleden te zijn.
Acht maanden hebben wij doorgebracht op een Grieks eiland, onder zeer
moeilijke omstandigheden. Met vijf gezinnen van ieder vier leefden we
in één tent gemaakt voor 15 mensen. Op een moment brachten ze ons naar
Athene en plaatsten ze ons in een kamp genaamd Inofita. Dat kamp had
twee maanden géén verantwoordelijke. Het enige was dat er op drie
tijdstippen iemand ons ontbijt, lunch en avondeten bracht. Voor
veiligheid werd niet gezorgd. Elke avond laaide er een ruzie op. En
tegenwoordig zijn we met meerdere gezinnen in één huis geplaatst.
Verder worden we genegeerd. Alles moeten we maar zelf uitzoeken, ook
medische zaken. Een vertaler krijgen we ook niet. We worden geenszins
gehoord. Anderhalf jaar na ons interview hebben we nog steeds niets
teruggehoord. Ons lot blijft onbepaald. Mijn vrouw heeft diabetes en
ook last van zenuwen. Een dokter moet haar zien. Er is gezegd dat dat
via de organisatie voor vluchtelingen moet, maar er wordt er niets aan
gedaan.
Nu heeft een dokter gezegd dat mijn dochter hartproblemen heeft. De
autoriteiten weten dit al sinds twee maanden. Maar dat laten ze ook
liggen. Geenszins worden wij serieus genomen. Vluchtelingen worden
niet gehoord, of het legale of illegale vluchtelingen zijn maakt niet uit. Het
verschil is dat de legale asielzoekers een dak boven het hoofd
krijgen.
Mensen die geluk hebben in Griekenland een verblijfsvergunning te
krijgen moeten hun verblijfsplek binnen 6 maanden verlaten. [Terwijl
er nauwelijks huizen te vinden zijn.] Hun betaalkaart verloopt dan ook
en moeten ze alles zelf uitzoeken. Bovendien worden ze bij instanties en
ziekenhuizen gediscrimineerd en van kast naar de muur gestuurd.
Hoe dan ook, als we ongenoegen laten blijken, zeggen ze ‘ga terug naar je
eigen land, onze eigen mensen gaan voor.’
H.J.
Jenny
Dear H.J.
I wish you courage and strength to carry on. Your livingconditions must be very hard. Europe Is to blame and should act immediately. We try to influence our leaders to welcome more refugees in our country. I hope this will happen very soon.
I wish you the best, stay safe.
J