Vertaling
Ik ben ….. en ben 35 jaar oud.
Ik ben tandarts. Ik heb problemen met de Iraanse overheid gekregen. Ik moest samen met mijn man en twee kinderen binnen 30 dagen uit Iran vluchten.
Eerst zijn we in Turkije aangekomen. Daarna zijn we naar Griekenland gegaan. Ik had nooit verwacht wat er hier gebeurt en welke moeilijkheden ik tegen moest komen. Eenmaal in Griekenland zijn we van onze tassen en geld beroofd door de smokkelaars. Onze grond is in Iran ook al in beslag genomen. We waren bijna blut. We hebben vaak geprobeerd om een ID te krijgen van Griekenland, maar tevergeefs.
We leefden doelloos op straat. Daar heb ik gemerkt dat ik zwanger was. Van geen enkele instantie die wij bezochten, konden we financiële hulp krijgen, ook geen ID.
Op een dag zochten we zelfs naar voedsel in de vuilnisbakken om in leven te kunnen blijven..
Ik ben …… ( haar naam ) een tandarts die nooit financieel afhankelijk was. Ineens moest ik honger lijden. Alles was moeilijk. Na vier maanden, konden we pas een bankpasje krijgen. We woonden toen in een kraakpand.
Toen we de bankpas hadden gekregen, konden we pas een kamer huren van 400 euro. Er blijft bijna niks meer van over. Mijn baby werd al in de zevende maand geboren, door slechte omstandigheden en honger.
Mijn kinderen hebben honger en leven in armoede. Na bijna een jaar konden we hen pas naar school sturen.
Kenmerken: Athene, Farsi
Dear woman,
What a saddening story. It is hard to imagine how much hardship you have suffered. How horrible you have been treated. My heart broke, reading your letter. I hope sincerely your life is better now since you wrote it.
I hope you are safe and that you and your family have no more hunger. That the horror is behind you now. A dentist like you should be able to find work, I would think. I hope you’ll find an opportunity to work as a dentist again soon. It is such a waste of talent if you couldn’t. Did you ask medical NGO’s? Perhaps they can help…
I wish you, the baby and the others all the best things in life.
Hold on during these hard times,
Better days will come!
Love,
Caroline