Vertaling
In de naam van God
Vandaag is het al 20 dagen geleden dat ik in Griekenland ben aangekomen. Ik ben een vrijgezel meisje. En zeker het leven van een vrouw is vreselijk in kamp Moria. Wij kwamen met hoop voor de toekomst, en met een slecht leven achter de rug.
We hadden een betere ontvangst verwacht. De levenssituatie voor de migranten op het kamp is erg moeilijk. Grote groepen mensen hebben geen slaapplaats. Er valt ook weinig goeds te vertellen over de hygiëne in het sanitair. De rijen voor het voedsel zijn soms drie uur lang. Er zijn veel gevechten. We kunnen eigenlijk niet rustig slapen. ‘s Nachts hebben we angst voor diefstal van onze mobieltjes.
Het wordt steeds kouder hier, en je kan vaststellen dat griep nu veel voor komt.
Sommigen vergelijken het hier met de hel. Naarmate ik langer hier woon, snap ik die vergelijking steeds beter.
Onze grootste wens is een snellere afhandeling en uitslag van de asiel-dossiers en duidelijkheid voor de toekomst. Ook kijken we uit naar verbetering van hygiëne en medische zorg in Moria……
Gertrude Brink
Dear writer of this sad letter,
The circumstances you describe are so terrible; they are so difficult to imagine. What a hard truth.
I wish I could help you right now, but one thing we can do is telling as many people as possibly about your story. Messages like yours do reach peoples hearts, and hopefully
they will reach the hearts of people that have the power.
I wish that you can stay strong and keep hope for better times to come. One day the European people and governments must use their common senses and take their responsibility.
Until then I wish you all good courage you need!
With love,
Gertrude